کوله پشتی
روزنوشته ها
راستش، بعد از نوشتن این پستهای حرم شناسی، نوشتن روزمر گی ها و حرفای معمولی، زیاد به نظرم جالب نمیاد. ولی چه کنم که من آدم بشو نیستم! میخوام اینجا یه اعترافی بکنم و از همه تون میخوام شمام بیاین اعترافات شبیه اعتراف منو ، به سمع و نظر بقیه دوستان برسونین! بذارین یکم بخندیم! دلمون گرفت از بس مریضی و ناراحتی و .... دیدیم و خوندیم! البته وای به حال همه مون اگه بخوایم از این اعترافات، سوداستفاده بنماییم مادر پدرم که ما بهش میگفتیم ننه آقا( خدایشان بیامرزاد)، یه عادت بامزه داشت. همیشه تو بستن دکمه های بلوزش مشکل داشت. یعنی همیشه آخرش یه دکمه زیاد میاورد! بعد این رفتارش، طی یک جهش ژنی، به طور گسترده تر و خطرناکتری، به من ، به ارث رسید. تا قبل از ازدواج، اینکه دکمه های مانتو مدرسه م رو جابجا ببندم، لبه ی مقنعه م خراب باشه و متوجه نشم، یقه ی لباسم یه طرفش داخل لباس باشه و یه طرفش بیرون، و ....زیاد مشکلی ایجاد نمیکرد. هرچند به حساب خودم، خیلی دوست داشتم شیک بگردم و سر لباس پوشیدن، کلی مادرمو اذیت میکردم. اما بعد از ازدواج، روزهای اول بعد از عقد بود که مادر آقای همسفر، خیلی آروم بهم گفت روسری م خرابه. منم خیلی ریلکس گفتم اینو از ننه آقام به ارث بردم و با خنده ی من و خواهر شوئرا و البته توضیح مادر شوهر که اینطوری نگو، خدا رحمتشون کنه، حواست نبوده خب، پیش میاد دیگه و...موضوع، ختم به خیر شد. از اونجایی که مادر آقای همسفر، خیلی برام زحمت کشیدن و چندین لباس برام دوختن، موقع پرو لباسها، همیشه در حال صاف کردن یقه های من هستن. واقعا نمیدونم چی میشه که خیلی وقتها با اینکه قبلش دقت میکنم لباسی رو چپه نپوشم یا پشت و رو نباشه، اتفاقا همون میشه بدترین اتفاق، روزی بود که برای اولین بار، مادرشوهر و پدر شوهر و آقای همسفر، میخواستن بیان خونمون. با سرعت داشتم لباس میپوشیدم که دیدم زیپ شلوارم با بدبختی بسته میشه. هرجور بود بستمش و رفتم چای تعارف کردم. وقتی برگشتم فهمیدم کلا شلوارو چپه پوشیدم و زود درستش کردم خلاصه اعتراف میکنم که مخصوصا موقع پوشیدن تی شرتهام ، جلو لباسم پشت سرم میفته! و خیلی وقتها یقه ی بلوزم، کجه. حالا نوبت شماست که اعتراف کنین چه هنرهایی رو از دیگران پنهون میکنین یعنی هرکس از این موارد داشت و اعتراف نکرد، الهی دیگه وبلاگ من نطلبه ش! ( به همراه آیکون کوفیدن به قفسه سینه!)
| Design By : MihanFa |
از شعروادبیات تا خاطرات تلخ وشیرین
حتی آشپزی وشیرینی پزی!
یه کوله پشتی پر واسه یه مسافر دست خالی
+ به برکت الطاف بلاگفا کلی از پستهام حذف شده :/