بخاطر همین مطلب، زایرهای مهربون آقامون، خیلی لطف دارن و با ما در همون چند دقیقه دوست میشن و شماره میخوان از ما. من مشکلی ندارم و شمارمو میدم. چون نهایتا میخوان یک زنگ بزنن و دلتنگیشونو بگن به آقا برسونم. و اکثرا هم رعایت حالمو میکنن و نه زیاد زنگ میزنن و نه بد موقع. 

حالا این چندوقت که من مدام میخوابم و در حال استراحتم،  یک روز سر صبح گوشیم زنگ خورد. با چه استرسی از خواب پریدم و گیج بودم که چرا گوشیم داره زنگ میخوره! بنده خدا آقای همسفر هم بیدار شد! پشت خط خانمی خودشو معرفی کرد و گفت منو یادتون نمیاد؟ منم که (هزار بار بهتون گفتم😁) چهره ها در خاطرم می مونه ولی اسامی هرررگزززز!

گفتم نه میبخشید. خلاصه گفت ختم قرآن میخوام!  آخه عزیز دل شما چرا پس به شماره من زنگ زدی؟:))) گفتم عزیزم من که الان منزل هستم. با حرم تماس بگیرید. توی دفترچه تون شماره مون هست. البته دیده بود اونو. شاید میخواست بنده خدا احوالی هم از من بپرسه و فکر میکرده من حرمم.جالبه ساعت تماسش کمی زودتر یا همزمان با شروع کارمون در حرم بود. انقدر سحرخیز:))