یه وقتایی تو زندگی همه مون پیش میاد که با یه شوخی ، ناخواسته دل یکیو میشکنیم. شاید هیچوقت هم متوجه نشیم که با اون شوخی بی مزه چه به دل اون بیچاره آوردیم...

یکی از اقوام آقای همسفر زنگید تا مثلا احوالمو بپرسه و جای همسر خالی نباشه بگه(چی گفتم!!!). زن خوبیه و من دوسش دارم. وقتی از احوال آقای همسفر پرسید و من بهش گفتم با هم چت میکنیم، به شوخی گفت: به به! چشمم روشن....دیگه شوهر بالا سرت نیست با پسر مردم چت میکنی؟! مطمئن بودم و هستم که قصد ناراحت کردنمو نداشت و فقط میخواست شوخی کنه. واسه همینم ناراحت نشدم و خندیدم و موضوع تموم شد...

فقط با خودم به این فکر میکنم که ما چه فرهنگ و افکار بیخودی داریم و دیدمون نسبت به زنی که همسرش به دلایل مختلف (فوت و طلاق و سفر و...) حضور نداره چقدر منفیه...

یه حدیثم بگم که خودم ان شاالله یادم بمونه...

امام موسی کاظم علیه السلام: اِیاک وَ المِزاحَ فَاِنَّهُ یذهَبُ بِنُورِ ایمانِک
از شوخی (بی مورد) بپرهیز، زیرا که شوخی نور ایمان تو را می برد.

بحارالانوار، ج78، ص321

بی ربط نوشت:  انقدر که این روزا حواس پرتم کارت حرممو گم کردم. امروز موقع پشت نویسی عکسم واسه کارت جدید، تازه بعد از سالها متوجه شدم چقدر شماره ی کد ملی م رُنده!

 

 

 

نوشته شده در جمعه پنجم مهر ۱۳۹۲ساعت 22:56 توسط مسافر|