کوله پشتی
روزنوشته ها
دلم واسه شیطونیهای بچه هاش تنگ میشه.هرچند نذاشتن این چند روز با خیال راحت برم سراغ کامپیوتر دنیای بچه ها خیلی کوچیکه.یعنی چیزایی که دنیاشونو تشکیل میده کوچولو ان. یه شکلات ریزه میزه کلی شادشون میکنه.وقتی دستای کوچیکشونو باز میکنن که تو بغلشون کنی، تو بغلت، یه دنیا شادی میکنن.یا اینکه روی پات لالاییشون بدی...ببریشون پای یخچال که خوب فضولی کنن...یا پشت پنجره ، تو بغل تو ، همه جا رو دید بزنن...یا تو سر و کله ات میکوبی و قیافه اتو اونجوری میکنی که هیچکی ندیده ووو همه ی اینا یک دنیا شادی میاره واسشون. البته عکس اینام هست ها!یعنی خدا نکنه که شکلاتی نداشته باشی بدی بهشون یا خسته باشی و بغلشون نکنی یا نذاری فضولی کنن و... غم دنیا میشینه رو دلشون وهیچکس نمیتونه جلو اشکی که مث بارون بهار میباره رو بگیره انگار تنها چیزیکه تو دنیای بچه ها کوچیک نیست غمها وشادیاشونه .هرچند بهانه ی این غم وشادیا از دید ما ناچیز باشه. *پ.ن:دایره لغتشونم کوچیکه خیلی.همونم ناقصه اساسی!ماماناشونم نقش مترجمو بازی میکنن کمد= تُمُد - دیگه= دیده - مهندس= مخمس - پروردگار= بابادگار - گوجه فرنگی = گوجه خرنگی و......
.
.
.
!!
| Design By : MihanFa |
از شعروادبیات تا خاطرات تلخ وشیرین
حتی آشپزی وشیرینی پزی!
یه کوله پشتی پر واسه یه مسافر دست خالی
+ به برکت الطاف بلاگفا کلی از پستهام حذف شده :/