به آقای همسفر با شیطنت میگم برادرت از بعد ازدواج دیگه آستین کوتاه میپوشه! (آخه قبل از این، هیچوقت نمیپوشید) آقای همسفر هم میگه:" آنچه شیران را کند روبه مزاج     ازدواج است ازدواج است ازدواج!"

نه اینکه آستین کوتاه پوشیدن اشکالی داشته باشه بلکه در واقع بحث ما تغییرات بعد از ازدواجه.

مسأله اینه که خیلی از ما آدما، بعد ازدواج کلی تغییر میکنیم. بعضیها تحت تأثیر عوامل مختلف و عده زیادی هم تحت تأثیر همسرشون، خیلی از اعتقاداتشونو از دست میدن و یا اعتقادات جدیدی در اونها ریشه میکنه.

حتما شما هم نمونه های زیادی دیدین. یکی از اقوام ما از شروط ازدواجش، چادری "ماندن" بود اما بعد از سالها زندگی، با الگو گرفتن از اطرافیانش - در عین مخالفت همسرش- چادرشو کنار گذاشت.

راه دور نرم. هر کدوم از خواهرای من، شبیه همسرانشون شدن.

خودم هم بعد از ازدواج کلی تغییر کردم.

اون خانمی که مدیر حوزه علمیه خواهران بود ( و تو این پستم ذره ای از خوبیاشو گفته بودم) همیشه برامون دعا میکرد خدا بهمون همسرانی بده که برامون بال باشند.

بال برای رسانیدن به هدف ، برای همراه بودن، و نه مانع بودن.

درسته که باید قبل از ازدواج خیلی دقت و تحقیق کرد اما به نظر من در کنار تمام اینها باید همسر خوب رو فقط و فقط با توسل به ائمه اطهار از خود خدا خواست.

*پ.ن: کاش خودم هم بال باشم برای همسرم و نه وبال.

نوشته شده در سه شنبه بیست و سوم خرداد ۱۳۹۱ساعت 22:38 توسط مسافر|